|
Zeemansverhale |
| Nouw, da za’k oe ’s vertelle, manne! ‘k Zijn bekant zowa d’overal gewist k’Eb wa d’af gevare n’or, op ’n gròòte bòòt! ‘k Kwam in ‘aves, kleine en gròòte, Mar ginne n’ééne leek op Berrege! Ja, da dee soms verekkes zeer! ‘k Lag ’s in de baai van Sjanghaai Toen docht ik aan onze n’eigeste Kaai, Vladivostok, dèèr zeej ‘k tege n’n Rus Ik zien toch liever de Peperbus Nee, ik was die ‘aves gauw zat Wa de’k toch vaart g’ad naar ons Krabbegat! IJ et zo’n vaart g’ad naar ons Krabbegat! Nouw manne, ik kan ’t oe nog veul sterreker vertelle n’or Op de zeeje waar Ko nie et gevare, zijn ‘k dus wel gewist éé! Golleve, van ek me jouw dèèr, ek over me n’ene g’ad Ja, ‘k ‘eb ok wad d’aves van de wereld gezien ‘or Mar ’t blef toch raar éé, ge mist ‘r wa En op zukke memente zijn ik toch weer liever ierzo! ‘k Was in Kiel, in Urk en Bombeej En ik noom van al die plekskes wa meej Bij ’t beeld van Boeddha, was ik in trans, ‘k Moes slikke, ‘k docht gelijk aan ons Ans Net as ij was ik ’t gauw zat, ‘k Eb ok veul vaart g’ad naar ons Krabbegat! IJ et ok veul vaart gád naar ons Krabbegat! |